Zweeds sprookje voor “de Westeinder”   (18 – 28 februari 2016)

Het was alweer bijna een maand geleden dat we in Oost Duitsland bij Ribnitz een weekje gezeild hadden met een aantal Westeinder leden. Het plan was ook om deze winter voor een tweede keer op pad te gaan.

Eerst hadden we het idee om richting Polen te gaan, samen met enkele Oudhollandse zeilers, onder wie Gé Been en de jongens van de Kaag. Het ijs was hier echter al snel slechter geworden. Om geschikt ijs te vinden moesten we naar Zweden. De vraag was alleen naar welke plek? IJs was er genoeg, maar er was overal ook heel wat sneeuw gevallen. De Oudhollandse ijszeilers besloten naar Runn bij Falun te gaan.

Wij zochten nog verder. Wij, dat zijn Robert Lammers (DN-462), Ruud van Wees (DN-469), Karel Geel (DN-174), Jaap van der Weijden (DN-393) en Pieter Dijkstra uit Grouw (DN-485).

Peter en Margreet gingen deze keer niet mee, want zij moesten nog even naar Antarctica.

Na informatie gekregen te hebben van Piet Ploum, die net terug kwam uit Sandviken en na ons contact met Henny van de Brink, die ook net terug was van de Monotypewedstrijden uit Hudiksval, kregen we te horen dat boven Stockholm de meeste sneeuw was gevallen en dit teveel was om leuk te kunnen zeilen.

Inmiddels had Piet gesproken met Ake Luks, die aan de Mälaren woont. Hij zei dat het ijs bij Västeras sneeuwvrij was en dat daar ook werd gezeild. Wij besloten toen om daar heen te gaan.

Op de laatste bespreking bij Gé Been werd besloten dat we op 18 Februari zouden vertrekken, zowel de Oudhollandse van de club uit Monnickendam en De Kaag. Beide clubs gingen die dag naar Kiel en scheepten in op de ferry naar Göteborg. Hier was het nog heel lang gezellig!

De volgende dag reden we vanaf de boot door naar Västeras. De Oudhollanders gingen verderop noordwaarts richting Falun en wij hadden ons oog laten vallen op een mooi plekje aan het meer bij de roeivereniging van Västeras. Pieter was hier al vaker geweest en de plek was super, het ijs was prima met slechts enkele centimeters sneeuw. Dit beloofde veel goeds voor de komende week, en ons hotelletje lag slechts 10 minuten van het ijs en vlakbij het centrum. Mooier kon het niet.

We hebben elke dag kunnen zeilen. Inmiddels was Piet ook al gearriveerd en de locals konden ons precies vertellen wat de beste plekken waren. Eigenlijk was er maar een open plek en dat was de vaargeul naar Stockholm 70 km. oostwaarts. Dan was het spectaculair als er een zeeschip langs voer en wij naast de geul meezeilden!

Ik zelf was blij met mijn Westeinder Skeeter die supergoed zeilt met de nieuwe vleugelmast. Anne van Niekerk (DN-938) was in Zweden op vakantie om te skiën. Hij had evengoed zijn DN meegenomen en kon zodoende nog een dagje met ons gaan zeilen. Op het meer was ook een mooie schaatstocht uigezet waarvan Ruud en Ik nog deel gereden hebben. De DN-ers hebben heerlijk kunnen zeilen en trimmen, en af en toe een wedstrijdje of toertochtje tussen de eilanden naar de stad over het ijs waarbij we onderweg nog twee onderwater hotels gezien hebben, die in de zomer erg populair zijn. Västeras heeft een mooi centrum met leuke restaurantjes, waar we heerlijk gegeten hebben. Er was echter een nadeel: Pieter en Robert moesten hun sterke drankjes per cc. afrekenen! Gelukkig hadden wij voor op het ijs onze EHBO er Karel die met zijn van alcoholische dranken voorziene medicijnkist een stuk voordeliger was.

Na tien dagen met veel zeilplezier eindigde ons zweeds sprookje, en zijn we na een voorspoedige reis op 28 Februari weer thuis gekomen. Een week later zijn Robert en Pieter nog een keer naar dezelfde plek terug gegaan voor het Zweedse kampioenschap en wat ons betreft gaan wij volgend jaar ook weer diezelfde kant op.

 

Jaap van der Weijden (H-393) en (WS-08)

Zweeds sprookje voor “de Westeinder”   (18 – 28 februari 2016)

Het was alweer bijna een maand geleden dat we in Oost Duitsland bij Ribnitz een weekje gezeild hadden met een aantal Westeinder leden. Het plan was ook om deze winter voor een tweede keer op pad te gaan.

Eerst hadden we het idee om richting Polen te gaan, samen met enkele Oudhollandse zeilers, onder wie Gé Been en de jongens van de Kaag. Het ijs was hier echter al snel slechter geworden. Om geschikt ijs te vinden moesten we naar Zweden. De vraag was alleen naar welke plek? IJs was er genoeg, maar er was overal ook heel wat sneeuw gevallen. De Oudhollandse ijszeilers besloten naar Runn bij Falun te gaan.

Wij zochten nog verder. Wij, dat zijn Robert Lammers (DN-462), Ruud van Wees (DN-469), Karel Geel (DN-174), Jaap van der Weijden (DN-393) en Pieter Dijkstra uit Grouw (DN-485).

Peter en Margreet gingen deze keer niet mee, want zij moesten nog even naar Antarctica.

Na informatie gekregen te hebben van Piet Ploum, die net terug kwam uit Sandviken en na ons contact met Henny van de Brink, die ook net terug was van de Monotypewedstrijden uit Hudiksval, kregen we te horen dat boven Stockholm de meeste sneeuw was gevallen en dit teveel was om leuk te kunnen zeilen.

Inmiddels had Piet gesproken met Ake Luks, die aan de Mälaren woont. Hij zei dat het ijs bij Västeras sneeuwvrij was en dat daar ook werd gezeild. Wij besloten toen om daar heen te gaan.

Op de laatste bespreking bij Gé Been werd besloten dat we op 18 Februari zouden vertrekken, zowel de Oudhollandse van de club uit Monnickendam en De Kaag. Beide clubs gingen die dag naar Kiel en scheepten in op de ferry naar Göteborg. Hier was het nog heel lang gezellig!

De volgende dag reden we vanaf de boot door naar Västeras. De Oudhollanders gingen verderop noordwaarts richting Falun en wij hadden ons oog laten vallen op een mooi plekje aan het meer bij de roeivereniging van Västeras. Pieter was hier al vaker geweest en de plek was super, het ijs was prima met slechts enkele centimeters sneeuw. Dit beloofde veel goeds voor de komende week, en ons hotelletje lag slechts 10 minuten van het ijs en vlakbij het centrum. Mooier kon het niet.

We hebben elke dag kunnen zeilen. Inmiddels was Piet ook al gearriveerd en de locals konden ons precies vertellen wat de beste plekken waren. Eigenlijk was er maar een open plek en dat was de vaargeul naar Stockholm 70 km. oostwaarts. Dan was het spectaculair als er een zeeschip langs voer en wij naast de geul meezeilden!

Ik zelf was blij met mijn Westeinder Skeeter die supergoed zeilt met de nieuwe vleugelmast. Anne van Niekerk (DN-938) was in Zweden op vakantie om te skiën. Hij had evengoed zijn DN meegenomen en kon zodoende nog een dagje met ons gaan zeilen. Op het meer was ook een mooie schaatstocht uigezet waarvan Ruud en Ik nog deel gereden hebben. De DN-ers hebben heerlijk kunnen zeilen en trimmen, en af en toe een wedstrijdje of toertochtje tussen de eilanden naar de stad over het ijs waarbij we onderweg nog twee onderwater hotels gezien hebben, die in de zomer erg populair zijn. Västeras heeft een mooi centrum met leuke restaurantjes, waar we heerlijk gegeten hebben. Er was echter een nadeel: Pieter en Robert moesten hun sterke drankjes per cc. afrekenen! Gelukkig hadden wij voor op het ijs onze EHBO er Karel die met zijn van alcoholische dranken voorziene medicijnkist een stuk voordeliger was.

Na tien dagen met veel zeilplezier eindigde ons zweeds sprookje, en zijn we na een voorspoedige reis op 28 Februari weer thuis gekomen. Een week later zijn Robert en Pieter nog een keer naar dezelfde plek terug gegaan voor het Zweedse kampioenschap en wat ons betreft gaan wij volgend jaar ook weer diezelfde kant op.

 

Jaap van der Weijden (H-393) en (WS-08)